Canım arkadaşım Alpim,
Bugun genel müdür olduğunu öğrenince inanılmaz gurur duydum ve öylesine mutlu oldum ki.
Birisiyle olan anıları illa o yitip gittikten sonra hatırlamak mı lazım? Bence öyle yapmamalı artık. Sık sık hatırlamalı. Ben o an hatırladım. Senin Bilka Siemens hp deki disiplinli ve azimli çalışmanı iş yolculuğunu uzaktan aralıklı bölümlerle takip eden biri olarak Allah’ın senin bu çabanı karşılık bırakmadığını görmek çok güzel. Takım elbiseleri çekmeler, team meetingler, sabah uçaklarına yetişmeler. Sürekli bir azim… İş disiplinin ve azmin benim için de bir örnek oldu bunu söylemek de sitedim.
Ve o kadar çok yaşanmışlığım olan birisinin şimdi bu noktaya gelmesi. Sanki bizim mahalle takımı şampiyon oldu. Ve bu kadar çok anı biriktirdiğim, ((bekar zamanlarımızdan senin evli zamanlarına, askerlik sonrası bana kapını açmalarına, bitime tezime yardımlarına, 56K dialup modem seslerine kadar bir çok farklı şekilde hatırlayabilirim senle arkadaşlığımı) Her birisi öylesine değerli anılar ki.) bana abilik yapmaya çalışmış ve hem abi hem arkadaş da olmuş, aynı zamanda Porto Riko için aklına gelebilecek bir arkadaş olarak görmüş birinin şu anda ulaştığı yeri gördüğümde hissettiğim kelimelere sığmaz inan. Yani şampiyonluk sonrası devrik cümleler kuran sporcuların konuştuklarına benzediyse yazdıklarım, mutluluğumdandır. İleride derlerim ama sen de zaten oradaydın bu arkadaşlık anılarını biriktirirken. Ne anlatmaya çalıştığımı anlamışsındır. Allah yardımcın olsun seni utandırmasın, hak ve hukuktan da ayırmasın, içindeki o domates biber yetiştirmekle mutlu olan, filmleri beraber seyretmeyi seven, büyüdüğü toprakları hala içinde tutan halini unutturmasın. Sevgilerimle, Adnan
